آثار فارماکولوژیکی و مکانیسم اثر:
زردچوبه برای اختلالات سوء هاضمه، به خصوص احساس پری بعد از غذا و نفخ شکم مورد استفاده قرار می گیرد. از این دارو برای درمان اسهال، تب متناوب، ادم، سرماخوردگی، التهاب کلیه و مثانه نیز استفاده می شود. خاصیت صفرا آوری آن مربوط به مواد رنگی به خصوص دی فرولویل متان می باشد. علاوه بر این اسانس فرار آن به علت داشتن پارا-تولیل متیل کربینل، خاصیت صفرا آوری دارد. همچنین اسانس فرار و مواد رنگی آن اثر آنتی سپتیک دارد. زردچوبه به عنوان ضد نفخ و در تسکین دردهای روماتیسمی نیز استفاده می شود. به صورت موضعی در درمان برخی التهابات پوستی استفاده می شود.
به طور کلی زنجبیل بر کاهش قند خون، کاهش فشار خون، اثر بر قلب و عروق، مهار پروستاگلاندینها و تجمع پلاکتی، کاهش چربی خون، صفرا آور، کاهش ترشح اسید معده و حتی ضد انگل است.
اثر کاهش ترشحات معدی 6-جینجرول و زینجیبرن موجود در عصاره های آبی و متانولی زنجبیل قابل مقایسه با سایمتیدین بوده است. از شیرین بیان در درمان التهاب و زخم معده، همچنین به عنوان خلط آور، ضد التهاب، طعم دهنده و شیرین کننده استفاده می گردد. گلیسیریزین با دارا بودن خاصیت ضد التهاب و اثر ضد ویروسی به همراه سایر داروها سبب می شود که نفوذ پوستی آنها بالا رود. گلیسیره تیک اسید ضد التهاب می باشد. این ماده به طور غیر مستقیم مانع حذف کامل کبدی هیدروکورتیزون می گردد. در طب سنتی از این گیاه برای درمان اسپاسم عضلات و تورم، برونشیت، روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می شود.
کربنات کلسیم معمولا در دوزهای خوراکی تا حدود 1.5 گرم اسید معده را خنثی کرده و به عنوان آنتی اسید استفاده می شود و اغلب با دیگر آنتی اسیدها، به خصوص آنتی اسیدهای حاوی منیزیم تجویز می شود. کربنات کلسیم به سرعت جذب شده و باعث کاهش اسید معده و سوزش سر شکم می شود اما اثر آن کوتاه مدت می باشد. کربنات کلسیم به عنوان یک مکمل در شرایط کمبود کلسیم به ویژه جهت جلوگیری از پوکی استخوان مورد استفاده قرار می گیرد. منیزیم هیدروکساید به عنوان آنتی اسید، از طریق شیمیایی، اسید معده را خنثی می نماید، ولی بطور مستقیم روی تولید اسید تاثیری ندارد. این اثر موجب افزایش PH محتویات معده و بنابراین سبب رفع علائم ناشی از اسیدیته معده (ترش کردن) می شود. هیدروکسید منیزیم و اکسید منیزیم، آنتی اسیدهای سریع الاثر هستند که با خنثی کردن اسید معده، اثر مستیقم تحریک کنندگی آن را کاهش می دهد. این عمل با افزایش PH، به غیر فعال شدن پپسین منجر می شود. همچنین، هیدروکسید منیزیم اجزای سد مخاطی را تقویت کرده و تونیسیته اسفنکتر مری و معده را افزایش می دهد. هیدروکسید منیزیم به سرعت با اسید هیدروکلریک معده ترکیب شده و تشکیل کلرور منیزیم و آب می دهد.